Akreple yelkovan arasına sıkışan bir zaman dilimidir yaşadıklarım. Ne gereğinden çok uzun ne de çok kısa. Olması kadar uzunlukta. Yalnızca bakış açımın yeni yorumlarına maruz kalan dakikalar, saniyeler hatta saliseler.Eğer bir başlangıç varsa bir son da var mı? Etrafımızdaki her şey zıttından doğmadı mı? Bir insan ömrü ne kadar kısa? Bu kadar küçük bir açı arasında neleri yaşayabilirim? Neleri başarabilirim? İstediklerimden ne kadarına ulaşabilirim?
Bunların hiçbirinin sonucunu bilmiyorum ama şuan bu satırları yazarken bunları düşünüyorum. Dünyanın bir köşesinde benimle yaşıt bir genç neler yapıyor acaba? Zamanın gerisinde mi kalıyorum yoksa ona yetişmek için anı mı pas geçiyorum? Yaşıyorum ama neden? Kafamı toparlayamıyorum çoğu zaman boş veriyorum belki de, peki uyanmak için neyi bekliyorum? Beni bağlayan büyünün tılsımlı sözcüklerini bulmak için dünyanın sonuna mı gitmeliyim? Yoksa aynaya bakmam yeterli mi?
Zaman akıp gidiyor, dünya değişmekte. Ben daha kim olduğumu bilmiyorum. Neden yaratıldığımı da. Biliyorum onlar sürekli hareket ediyor. Büyük güçlerine aldırmadan umarsızca görevlerini yapıyorlar. Artık onları durduramayız. Numu onlarda farkında. Daha çok hükmetmek için yarattıklarımızın yeni tutsaklarıyız şimdi ve çıkış zamanı diye bir şey yok. İroni devam ediyor…
