Hayat bazen çok iyi çoğu zaman ise boktan farksız. Aslında onu bok yapmakta bizim elimizde. Öğütülmüş artıklardan ibaret. Galiba ben onları istediğim kadar uzağa atamıyorum.
Belki de asıl sorun bu. Cevapsız sorularım çoğaldıkça soğuyorum her şeyden ve daha gerip geliyor insanlar. Karmaşık gibi görünen zavallılar. Hep farklı olduklarını söyleyip sonra acılar içinde yalvaranlar.
Sıradan bir insan arıyorum. Öyle her şeyi alelade. Farklı olmadığını söyleyen birini bulsam önünde diz çöküp ömür boyu ona hizmet edebilirim hatta. Tabi bulmak mesele.
Boşuna yaşıyoruz aslında kendimizi kandırmaktan başka hünerimiz yok. Yaptıklarıma durup bir bakıyorum eeee diyorum ne bok olacak şimdi? Koca bir hiç cevabı geliyor. Evet beyler bayanlar biz boşlukta kalanlar sonumuza doğru kaymaya devam ediyoruz. En azından ben.
Genellemeleri pek sevmiyorum ama hani bazen hasiktirin dememek için zor tutuyorum kendimi. Çevremdeki herkes o kadar farklı olduğuna inanıyor ki içlerinde ki tek sıradan olan adam benim olmam bile farklılık yaftalamasıyla karşılaşmama neden oluyor. Sıkılıyorum ama her şeyden. Yazdıklarıma dikkat etmekten, küfür edememekten, işe gidememe ihtimalimden, insanlardan kısacası hayattan. Sıkılgan günüm bugün. Hani özel günüm gibi bir şey galiba. Sıkılıyorum hepinizden Eğer okuma biliyorsanız, haberiniz olsun.
