Hayat hiçbitmeyen bir maratona benzer. Her zaman bir sonraki parkur vardır. Durup bitirdiğin etabın bile keyfini çıkarmadan bir başka etap da yarışmaya başlamışsındır. Bunu sorgulamazsın çoğu zaman çünkü sana hep yarışman gerektiği öğretilmiştir. Mahalle arkadaşları ile başlayan en iyi olma mücadelesi ilkokulla iyice hayatına yerleşir ve ancak hayattan diskalifiye olduğunda biter.Eğer mücadele etmeyi bırakırsan kaybedenlerden sayılır bir anda dışlanırsın. Sen artık öteki olmuşsundur, dostların için. O nedenle ilk kaybedişini hiç unutmazsın çünkü canının en çok yandığı onun ardından gelmiştir. Belki bir gönül ilişkini belki bir dostunu belki de daha da yakının olan birini kaybetmişsindir.
O gün aldığın ders tüm hayatını bir yenilmekten kaçış olarak gördüğün gündür. Okulda en iyi olmaya çalışmanın nedeni de bundan kaynaklanır. Yenilirsen birini ya da birilerini kaybedeceksindir. Daha sıkı sarılırsın her şeye. Üzerindeki baskı başarıların ardından azalmak yerine daha da artar. Lise, üniversite, iş bulma, aile kurma…
Hep bir hayalin vardır. Kimseye söyleyemediğin. Sır gibi sakladığın. İzlediğin filmlerden bir şeyler katarak zenginleştirdiğin. Okuduğun kitaplarla derinleştirdiğin. Kimseyi yenmek zorunda kalmayacağın bir yer. Kimi insanlar için ıssız bir ada, kimileri içinde herkesin birbirine saygıyla davrandığı, maskeler takmadıkları: ütopik,mistik bir şehir.
Umutlarını her zaman canlı tutarsın. Günün birinde geçekleşme umuduyla. Sonrası mı? Her şey senin elinde. Kabul etsen de etmesen de. Eğer gerçekten inanırsan diğerlerini de inandırabilirsin.
